Het is koud in Hamar. Het is koud in Zevenhuizen. Het is koud in Nieuwkoop. En het is koud in Zoetermeer. Maar het heeft onze jeugd er niet van weerhouden om naar de Silverdome te komen voor de 3e rondewedstrijd van het seizoen. En ook de wedstrijdeiding, ouders en uw verslaggever waren erbij. Vandaag volgde ik de prestaties van 2 junioren C.
Maarten van Riel, een HC2-categorie 3tje dus, die vandaag voor het eerst een wedstrijd op zijn klapschaatsen gaat rijden. Hij heeft de klapschaatsen pas 2 keer eerder gebruikt. Dus dat is even spannend of het ook goed gaat. Hij hoopt natuurlijk op een PR maar wat daarvoor gedaan moet worden is niet helemaal duidelijk want “tsjaa, dat is een goeie…. Een 28 seconde en nog wat of zoiets maar het wordt vandaag een 27-er!”. Op de Uithof staat het record op 50,25 maar getwijfeld wordt of dat record eraan gaat: “Misschien, mijn bochten zijn het beste en op de Silverdome zijn er dan 4 te rijden”. Twee keer in de week wordt er getraind. Op dinsdag en op vrijdag in het “snelle-jelle-jeugduur”.
Gereden moest er worden vandaag tegen Erik Oude Alink en dat werd lastig om te winnen. Het werd een goede 28,5 seconde op de 250 meter, ondanks een misslag in de bocht. Eigenlijk was het dus een prima tijd! En het viel hem toch ook weer mee om de overgang naar klapschaatsen te maken. Op de 500 meter was er zelfs winst (Eric was gevallen) in een knappe 53,7 seconde.
Met de marathon voor junioren liet Maarten zich nadrukkelijk zien in het begin van de wedstrijd. De koppositie werd gepakt en ruim 2 ronden liet hij het peleton achter zich. Of was het juist dat het peleton hem wat ruimte gaf? In ieder geval nam Stephan Hoogendoorn in zijn eentje het initiatief om Maarten terug te halen. Er ontstond toen een kopgroepje van zo’n man (en vrouw!) of zes. Stephan reed rustig (ik doe het hem niet na) op kop tot de laatste ronde en toen werd er wederom gas gegeven door Stephan……niemand kon volgen, zelfs Nicole (knap 2e!) niet en Stephan was dus de terechte marathon-kampioen. Dat geeft vertrouwen voor de komende klassiekers op natuurijs! Maarten eindigde toch nog als 6e en mag mijns inziens toch terugkijken op een fijne wedstrijddag.
Hilko Kleissen scheelt qua leeftijd niet zo veel maar is er tenslotte een jaartje tussenuit geweest. Dit seizoen gelukkig weer op het ijs en uiteraard ook verlangend naar een verbetering van de PR’s. Die staan op 34.2 voor de 250 meter en de “Silverdome 500 meter” is 1.07.8 (de Uithof-500 meter is 1.03.33)
En een record is vandaag dan ook gebroken. Het werd met 34.3 net niet aangescherpt op de 250m. Ook nog verloren van Sarah. Jammer voor hem maar ja…. dat is ook wel weer leuk voor Sarah! Op de 500 meter ging het echter wel helemaal super lekker qua schaatsen en tijden. De tijdklok beleef stil staan op 1.07 seconde en dat is dus een nieuw record. Gefeliciteerd! In de marathon had Hilko geen zin meer en tot mijn verbazing hoorde ik dat nog van meer kinderen. In dit geval een paar meisjes die ik maar niet met naam zal noemen: “het is zover, zoveel rondjes, daar wordt je moe van, ik ga gewoon lekker uitrijden”. Daar moet wat spirit bij komen, dames EN Hilko!
Die spirit was er wel te zien in de “battle of boys & girls”. Danielle Hoogendoorn en Thijmen Polman moesten nu in een rechtstreeks duel uitmaken wie er het snelste is. Was de eerste ronde wedstrijd 2 keer een snellere tijd voor Danielle… nu zou het erom gaan spannen.
Thijmen was er op gebrand en op toegerust want hij had een paar nieuwe, prima stijve schoenen op zijn ijzers gezet . En daarmee kon hij zo versnellen dat het hem vandaag 3 overwinningen opleverde: 27.0 op de 250 tegen 27.3 voor Danielle. En op de 500 meter een 50.6 tegen een 51.3 voor Danielle. In de marathon liet Thijmen ook zijn klasse zien: wederom eerste plek.
“Vanavond gaat de kurk eraf!” zo liet een apetrotse vader John aan mij weten.
Robin van Ast had ook een prima dag. Want hij werd in zijn categorie eerste in de marathon. Voor Bas van Belle viel het wat tegen. De verwachtingen waren dat er 2 PR’s zouden sneuvelen maar dat zat er helemaal niet in. En al zeg ik het zelf (en Bas niet): het was de schuld van de vader van deze jongen. De veters van de schaatsen zaten niet strak, los zelfs en dan lukt dat “pooitje over” natuurlijk nooit goed want je moet wel met je voeten stevig vast in je schoen lekker grip op het ijs kunnen hebben. En wiens taak is het om te controleren of de veters vast zitten….?
Ja, de mijne dus!
Geplaatst op: 10-01-2010 in de categorie: JS-Jeugdschaatsen, JS-Verslagen door: systeembeheer 
