Dat ene moment dat alles even niet meer lukt. Dat ene moment dat de trainingen niet meer soepel gaan. Het moment dat niks het meer doet. Je bent klaar met je oefening en kijkt naar de anderen, waarom jij niet en zij wel? Je probeert het, maar het lukt niet.

Die pijn die je op dat moment voelt. Je wil graag doorzetten, maar het lukt niet. Langzamerhand verdwijnt die hoop die je al die jaren hebt gehad. Op dit moment denk je echt van: Hier gaat mijn schaatscarrière. Heb ik hier zo hard voor getraind?

Je doet er alles aan om weer op het ijs te komen. Van fysio naar fysio kom je na een half jaar uiteindelijk bij de man die je hoop geeft. De man die er alles aan doet om je op het ijs te krijgen en zorgt dat je op het ijs kan blijven. De schaatsers om je heen groeien en groeien en jij blijft waar je in het verleden ook al stond.

Na anderhalf jaar is eindelijk de hoop terug en zie je alles al voor je. Het plezier dat je eindelijk weer kan hebben. De kracht die je kan geven bij de wedstrijden. De hoop is terug en je gaat er 100 procent voor. Maar achterin je hoofd blijf je toch die angst nog houden. De angst dat alles weer terugvalt. De angst dat je weer bij 0 moet beginnen.

Het ene seizoen dat alles weer beter gaat. Dat je de kans krijgt om verder te groeien in je carrière. Die ene mail, die je hele leven kan veranderen. Die mail waarin staat dat je door mag naar de volgende stap, Het Gewest.

 

Nikita Hovingh

 

 

Opmerking Redactie Column: Deze keer heeft Nikita Hovingh de column geschreven, doe jij het de volgende keer??? Mail hem dan naar redactie-ma@yvz.nl Er zal minimaal 1x per maand een op persoonlijke titel geschreven column geplaatst worden op de website.

De redactie behoudt het recht om een column niet te plaatsen of in overleg aan te passen.

 

Geplaatst op: 28-04-2013 in de categorie: Columns door: Redactie Marathon