Altijd als ik in juli / augustus naar mijn agenda keek, zag ik dat de planning aangaf dat ik na mijn zomervakantie nog maar een paar weken op die rotfiets (nooit mijn favoriete onderdeel geweest) moest zitten en dan alweer lekker het ijs op mocht. De hele zomer werkte ik naar dat ene doel en het was altijd fijn om te weten dat dat doel er bijna was.

Als ik dan een lang schaatsseizoen had gemaakt met veel marathons en langebaanwedstrijden kon ik me nog altijd goed opladen voor de recordwedstrijden eind maart. Daarna stortte de motivatie direct naar een absoluut nulpunt, ik was dan “schaatsmoe”. De schaatsen gingen dan in het vet en er volgde een paar weken van totale rust! Als ik dan na een maandje niks doen weer op de fiets stapte voor de eerste duurritjes baalde ik alweer dat het nog zo lang ging duren tot ik het ijs weer op mocht… Het ging een lange zomer worden…

Toen ik bij mijn trainerscursus te horen kreeg dat het het beste was om zoveel mogelijk specifiek te trainen en je dus het beste in de zomer ook op het ijs moet staan kon ik het niet laten mijn mond open te trekken. Ik gaf aan dat ik de hierboven beschreven cylus van naar het ijs toeleven in de zomer altijd wel fijn vond. Deze opmerking had ik beter niet kunnen maken… Ik voel me de laatste jaren al wat ouder worden, maar nu voelde ik me in een paar seconde een absolute ouwe man. Ik kreeg namelijk van een vrouw die toch iets van 20-30 jaar ouder is dan ik te horen dat ik ouderwets was. Het komt bijna nooit voor, maar deze dame had het voor elkaar om me met deze opmerking direct stil te krijgen. Een discussie hierover was op dat moment even geen optie…

Ben ik dan echt ouderwets? Het antwoord daarop is simpel, ja… Helaas komt dat mede doordat we natuurlijk niet beter weten. Er is op de paar weken na dat Thialf zijn deuren open doet in de zomer in Nederland geen 400 meter baan te vinden die dit ook doet. Helaas leven we in een wereld waarbij de KNSB het “wijze” besluit heeft genomen om Almere als nieuw schaatsmekka aan te wijzen, iets waardoor het voor onze club moeilijk zal worden om in de zomer wekelijks op het ijs te staan. Erg balen, want het was een super kans geweest om in de zomer ook ijstrainingen te kunnen doen en daardoor meer specifiek te kunnen trainen. Hopelijk gaat Frank Heijerman toch door met zijn plannen als is het “maar” één 400 meter baan, want ondertussen is het mij wel duidelijk dat mijn ouderwetse denkwijze niet de denkwijze moet gaan worden van onze huidige generatie schaatsers.

Dus….GO FRANK!!!!!!

Remco de Mik

Geplaatst op: 02-10-2013 in de categorie: Columns door: Redactie Marathon