Afgelopen week heeft Lex van Tol, samen met Eline van Vliet als ondersteuning, een groep jeugdleden begeleid in het jaarlijks terugkerende trainingskamp Inzell. De baan in Inzell word ook dit jaar nog verbouwd, er werd uitgeweken naar Innsbruck. Hieronder is het verslag wat door de schaatsers zelf is geschreven over de belevenissen.
Dag 1 – Zaterdag 16-10-2010 Heenreis
Door Axel Smit – Toen de wekker ging om half 4 had ik echt het idee dat ik niet vooruit te branden was die dag. Gelukkig viel het bij mij nog erg mee toen ik op de parkeerplaats van de Silverdome kwam en de rest van de groep zag. De ouders stonden er ook niet allemaal even wakker bij en volgens mij konden we in hun ogen niet snel genoeg vertrekken.
Gelukkig waren de busjes wel vooruit te branden en voordat we het wisten reden we Duitsland binnen en iedereen weet dat als je eenmaal de grens overgaat in het oosten dat de snelheid wat omhoog kan. Dit gebeurde ook en we waren in no-time in Oostenrijk. Hier gebeurde ook iets wonderbaarlijks, ik leek Hans Klok wel, want ik kon op wonderbaarlijke wijze een chocolade-kruidnoot laten verdwijnen. Deze bleek later in mijn vest te zijn gegleden en tussen mijn broekriem en broek te zijn gekomen. Gelukkig was mijn riem wit en was de bruine vlek van de gesmolten chocolade duidelijk te zien. Eenmaal in Innsbruck aangekomen gingen Lex en aanhang de baan verkennen en die lag er nog vrij ijsloos bij. Tot grote spijt van iedereen. Hierna gingen we naar het huisje om alles uit te pakken en een kamer op te eisen. Toen dat allemaal gedaan was gingen we eten.
Daarna gingen we de verjaardag van Lex vieren met een lekkere taart gebakken door Michelle en Liesbeth ( meer door Liesbeth want anders gingen de nagels van Michelle eraan blabla )
Hierna gingen we ‘toeterballen’. Dit vereist wel even wat uitleg: dit is voetballen op tafel met een jawbreaker en uitrolbare toeters. Sommige ( Yvo, Patricia ) bleken hier heel veel talent in te hebben en hebben ook serieus een carrière-switch overwogen. Na dit spannende spel hebben we met zijn allen boerenbridge ( Chinees poepen ) gespeeld. Voor sommige bleek dit toch wel een erg ingewikkeld spel te zijn terwijl het eigenlijk niks voorstelt, maargoed dit heeft wel een hele leuke avond opgeleverd waarbij de doorgewinterde kaarters niet perse wonnen. ( beginnersgeluk was zeer dominant aanwezig ) Dit hebben we volgehouden tot een uurtje of 11 en toen vonden we het wel welletjes en zijn we langzaam afgedropen naar bed omdat de reis toch wel een soort van vermoeiend was. Hier verheugde ikzelf me behoorlijk op, omdat ik met Yvo een bed deelde:D Slaaplekker en tot de volgende ochtend!!
Dag 2 – Zondag 17-10-2010
Door Liesbeth Milatz en Stephan Hoogendoorn – Vannacht hebben we voor het eerst in het mooie Oostenrijk geslapen. Na een lange dag in de auto was dit hard nodig, ondanks we pas half 9 hoeven te ontbijten is het na dit nachtje wel erg moeilijk om het warme bedje te verlaten. Na het ontbijt moesten Michelle en Axel samen afwassen. Waarna we ons allemaal snel moesten klaar maken om te hardlopen. Michelle kwam tot de conclusie dat het koud is buiten als je je eigen adem kan zien. Toen we er allemaal achterkwamen dat onze conditie uit de lage landen toch weinig in te brengen heeft bij het bergen op een neer rennen in Oostenrijk zijn we gaan krachten. Stephan deed het krachten voor het eerst, maar we vonden het allemaal best makkelijk gaan. Ook werden er erg creatieve vormen van krachten getoond, zoals Axel die met Yvo op zijn rug aan het squaten was.
Na de ochtendtraining werd er geluncht. En in de middag moest Lex voor een vergadering over het ijs wat er toen nog niet was. De middag training werd toen geleid door Axel. We begonnen met wat stieken en daarna werden er sprongen beoefend. Als afsluiting van de training deden we een buikspierkwartier wat achteraf toch meer een buikspieruur bleek te zijn. Dit deden we door middel van een circuit.
In de avond werd er hutspot met rookworst gegeten. In de avond is er door Lex een presentatie gegeven over het trainingsplan wat in de toekomst in werking moet worden gesteld. Na dit al zijn wij weer heerlijk in ons bedje gekropen
Dag 3 – Maandag 18-10-2010
Door Victor Pak – Nadat de meeste die geen make-up en dergelijke op moesten doen hadden uitgeslapen zaten wij om half 9 aan het ontbijt, Eline had weer eens voor heerlijk verse broodjes gezorgd! Helaas vervloog de hoop om toch op de shorttrackbaan te kunnen schaatsen na het ontbijt, er was geen plek meer voor ons.. na dit nieuws werd besloten dat wij een flink stuk gingen hardlopen! We liepen richting Nattersee door een prachtig stukje bos. Jammer was dat de meeste takken en stenen door het regenachtige weer nogal glad waren dus er gleden nogal eens wat schoenen weg.
Eenmaal aangekomen bij het meer van Nattersee vlogen de meeste gekke ideeën ons om de oren. Enkele gekken wilden graag een duik nemen in het water. Bij een stroompje over de weg wilde Axel bewijzen dat hij daar wel even over zou kunnen springen en zo deed hij dat. De rest dacht wat een debiel we nemen wel lekker het bruggetje. Hierna liepen wij weer verder het bos in, waar Lex ons de opdracht gaf om vier keer een flink heuveltje op te springen. Vervolgens liepen we weer in tempo door naar het huisje. We hadden maarliefst 55 minuten hardgelopen! we namen een slok uit onze bidon en sommige van ons gingen krachten en andere gingen stieken of sprongen. Eline had inmiddels de lunch voorbereid en daar genoot iedereen weer van. ’s Avonds waren we nog lekker bezig met een buikspierkwartier, door Axel uitgezet. Alleen werd dit kwartier wel 3 kwartier. Morgen zullen we er wel last van hebben.
Dag 4 – Dinsdag 19-10-2010
Door Michelle de Bruijn – De ochtend begon best stil aan tafel, om 8 uur ontbijt. Iedereen vroeg zich af of vandaag wel eindelijk konden schaatsen. Maar gelukkig kwam Lex al snel met het grote nieuws dat we in de middag konden schaatsen. Dus iedereen begon aan tafel weer vrolijk te kletsen en zo kwamen we er achter dat Victor geen mandarijnen en bananen eet omdat hij deze niet kan schillen. Na het ontbijt besloten we te gaan hardlopen, Lex had de kaart erbij gepakt en koos een mooie route door het bos. Het pad in het bos was ongeveer 1 meter breed, en als je langs je keek was het zo’n 30 meter naar beneden, dus je deed wel voorzichtig. Lex liep voorop en we probeerden alle boomstronken en wortels te ontwijken. Na deze marathon van 47 minuten, gingen sommige krachten en andere besloten te gaan elastieken. Ook probeerden we op een muurtje te springen. De dames en wat jongere mannen besloten een wat lager muurtje te doen dan Axel en Yvo. Het ging heel de tijd goed, tot dat Axel het nog eens probeerde en zijn complete been openhaalde, het bloedde heel erg en het was een flink gat, maar ondanks het bloed verlies; hij leeft nog.
Na deze training had Eline voor de lunch gezorgd. We hadden het over de komende training en waar we een beetje aan moesten denken tijdens het rijden. Toen we op de schaatsbaan kwamen, was het prachtig mooi weer met een strak blauwe lucht en een mooi zonnetje. Het enige wat jammer was, was dat het ijs nog helemaal niet goed was, het was heel erg zacht, en je kon niet over de lijnen rijden want dan stond je ijzer gelijk in het beton. Maar toch hadden we wel weer genoten van onze eerste schaatstraining. Met een voldaan gevoel gingen we terug naar het huisje en hebben we het filmpje gekeken van het schaatsen wat uitstekend gefilmd was door Eline. We keken daarna nog een film op de beamer via Axel zijn laptop, die meer dan 150 films op zijn laptop heeft. Aan het einde van de film, ging iedereen richting zijn bed en gingen we slapen.
Dag 5 – Woensdag 20-10-2010
Door Yvo Waalewijn – Voor de eerste keer deze week moeten we om 6.45 aan het ontbijt zitten. We willen graag om half 9 al op het ijs staan omdat het dan nog het beste is. Het is ook erg stil aan tafel (Michelle kan daar niet zo goed tegen) om kwart voor 8 staat iedereen klaar met de schaatsspullen en kunnen we vertrekken. Omdat vanavond de supersprint wedstrijd is doen we wat kort werk zoals Steigrung van 200 en 300 meter tempo rijden 400 meter en wat glij- en vaste startjes. Eline filmt alles en voor de lunch wordt de film van de training bekeken. Bij velen meestal het moment dat ze ontdekken dat ze toch niet zo heel mooi schaatsen (of diep zitten)! Na deze mentale dreun moet iedereen zich herpakken en de schaatsen slijpen voor de wedstrijd. Met vier tegelijk is dit best gezellig en Stephan en Victor leren steeds beter hun eigen schaatsen te slijpen. Ook al heeft Victor nog enige moeite om zijn schaatsen recht in het blok te zetten en heeft hij een niet al te vlakke slijpsteen meegekregen van thuis. Uiteindelijk vertrekken we naar de wedstrijd met allemaal scherpe schaatsen. Alleen Patricia doet vanavond niet mee omdat ze niet zo lekker was geweest en sprinten toch niet helemaal haar ding is. Nu gaat ze de anderen filmen. Aan het begin van de wedstrijd hangen er dreigende wolken boven de baan (laten we hopen dat het droog blijft). De 100 meters worden gestart. Dit duurt verschrikkelijk lang en Axel vraagt zich al af of deze wedstrijd vandaag nog wel uit gereden wordt. De ET is stuk dus er wordt vandaag gereden met handtijden. Na de 100 en 300 meters gebeurt toch waar we al bang voor waren, het gaat regen. De regendruppels vriezen vast op het ijs en er ontstaan allemaal hobbels. Het gaat steeds harder regenen en iedereen komt nat van de baan af met tijden waar we liever niet over praten. Axel en ik zitten in de laatste rit en we wachten binnen met onze jas aan tot we naar de start worden geroepen. We rennen naar het ijs, rijden onze rit en rennen gelijk weer de kleedkamer in (ik ben nog nooit zo kort op het ijs geweest tijdens een wedstrijd).
In de kleedkamer komt Victor nog even trots vertellen hoe die een pirouette maakte voor de start. En dat hij het eigenlijk op de 500 meter na 495 meter wel had gezien.
Kwart voor 11 zijn we in het huisje terug, eten we nog wat en gaan we douchen en naar bed. Uiteindelijk waren Axel en ik respectievelijk 1 en 2 in het algemeen klassement. Danielle miste het podium net en werd 4de.
Dag 6 – Donderdag 21-10-2010 Lachdag
Door Liesbeth Milatz en Stephan Hoogendoorn – Donderdag morgen, de dag na de wedstrijd, de dag dat we zo moe waren dat we zelfs op de bank in slaap waren gevallen. Zoals Stephan die tot 3 uur op de bank in de huiskamer heeft geslapen, hij twijfelde om terug te gaan naar z’n bed de bank lag een stuk comfortabeler maar besloot toch maar zijn bed in te duiken. We zaten allemaal wat vermoeid aan tafel, de een wat scherper dan de ander. Hoe verder de week vordert hoe gevatter de opmerkingen worden. Eline heeft lekkere broodjes in de oven gedaan, en daar genieten we volop van. De opmerking van Victor van gisteravond over z’n 500 meter bleef niet onbesproken, buikspierkwartier is niet nodig we hebben zoveel moeten lachen aan tafel dat we er buikpijn van kregen. Op naar de ijsbaan voor onze derde ijstraining deze week. Een lekkere herstel training, om nog een beetje bij te kunnen komen van gisteravond. Terug gekomen bij het huisje, gingen Eline, Patricia en Michelle even boodschapjes doen terwijl de rest lekker op bed lag. Yvo en Axel waren lekker aan het huiswerken, wat af en toe ook niet echt lukte. We hebben weer heerlijk geluncht, waar we heerlijke zelfgemaakte soep aten.
Michelle was lekker aan het knorren en had moeite om de grote stukken kip naar binnen te werken. Sommige hebben lekker wat gevoetbald. En weer naar de ijsbaan voor een training en het belangrijkste, de prijsuitreiking van de supersprint. Stephan z’n nummer werd geritseld tijdens de prijsuitreiking door een meisje uit Apeldoorn. Waar Axel op nummer 1 stond en Yvo op nummer 2. De nasi werd voor ons bereid door onze geweldige kok, Eline. Ook deze maaltijd was weer geweldig, Victor was met een paar meisjes uit Apeldoorn aan het smsen en er kwamen geweldige opmerkingen uit, zoals dat Victor wel naar de meiden toe wil, maar dan alleen als hij daar kan blijven slapen. De rest van de avond was snel afgelopen, iedereen was moe en ging vroeg naar bed. Om de volgende dag weer vroeg aan het ontbijt te kunnen verschijnen.
Dag 7 – Vrijdag 22-10-2010
Door Patricia van der Kooy – Een na laatste dag, en zitten om 6.45 uur aan het ontbijt. Vandaag besefte we dat het de laatste dag is dat we nog kunnen schaatsen. Het is nog aardig stil aan tafel,maar we genoten weer volop van de broodjes. Na het ontbijt gingen we naar de ijsbaan toe. Nadat Axel uitgebreid verhaal over de kruidnoten had verteld gingen we richting het ijs. Lekker met een zonnetje schaatsen. Iedereen kreeg nu toch wel verzuurde benen. Terug bij het huisje ging iedereen richting de kamer even rusten. Eline en Stephan waren op weg naar het dorp om boodschappen te doen. Nadat Eline en Stephan terug kwamen konden we gelijk aan tafel zitten om te gaan eten. Ons middageten bestond uit: Overheerlijke knakworstjes met vers gebakken bolletjes. Toen we klaar waren stelde Lex voor om naar de sneeuw te gaan. Dat vond iedereen een TOP idee. De vuilniszakken gingen mee maar waarvoor? Onderweg naar de sneeuw werd het steeds witter. Eenmaal aangekomen draaiden de liften jammer genoeg niet, dus werd het lopen. Na een stukje lopen kwamen we in de sneeuw terecht en begonnen de sneeuwballen gevechten. Iedereen was zo vol van de sneeuw, dat een aantal mensen het graag van dichtbij wilde bekijken of zelfs proeven. Na een aardig stuk omhoog gelopen te zijn kwamen de vuilniszakken te voorschijn. Iedereen vulde ze met sneeuw en gingen erop zitten. Axel was de eerste die het voorproefje nam. Zitten en vervolgens geduwd worden door Yvo. Op naar beneden. Het nadeel was dat we niet lui in de stoeltjeslift naar boven konden gaan, maar lekker onze benen getraind moesten blijven door zelf weer een stuk naar boven te lopen. De eerste keer naar beneden ging het nog niet zo snel vanwege het feit dat de baan nog geprepareerd moest worden door de vuilniszakken gevuld met sneeuw. Na een paar keer kreeg iedereen het aardig te pakken,en gingen met een flinke vaart naar beneden. Er werden flinke tijden gesleed! Vooral Stephan had het aardig te pakken. Af en toe hadden we leuke gezellige toeschouwers van Duitse/Oostenrijkse skiërs/langlaufers. Nadat ik me boven mentaal had voorbereid duwde Axel mij naar beneden. Het ging zo ‘hard’ dat ik overal wit voor me ogen zag verschijnen. Beneden aangekomen leek ik wel een sneeuwpop. Toen iedereen het aardig koud had gingen we weer terug richting de auto. Halverwege de terugweg kwamen er af en toe nog een paar sneeuwgevechten. Waaronder ik Axel probeerde om te gooien wat niet zo soepel lukte, maar gelukkig kreeg ik hulp van Danielle,Yvo,Liesbeth,Stephan en Michelle. Daarna hadden Yvo en Axel nog een flinke strijd wie als eerst het sneeuw van dichtbij zou zien. Yvo dacht dat gaat mij niet gebeuren. Ik laat Axel lekker even vliegen. En ja hoor paar seconden later vloog Axel door de lucht,en belande in de sneeuw(wel een zachte landing). Na al deze avonturen was het speelkwartier voorbij en gingen we weer terug naar het huisje. Bij het huisje hebben we even met z’n allen wat gedronken. De filmpjes bekeken en daarna de tassen alvast weer inpakken. Nadat we dat gedaan hadden gingen we voor het allerlaatst naar de ijsbaan toe. Het was een zware training. Toen we onze schaatsen aan gingen trekken dacht Liesbeth dat ze wel zonder haar wedstrijdpak kon schaatsen(vergeten aan te trekken). Eenmaal op het ijs begonnen met 100m achteruit sprinten. Daarna in 2 groepen verdeeld een treintje rijden. Nadat we dat hadden gehad gingen we door met slalommen op één been. Zowel links als rechts. Als afsluiting van de trainingsweek deden we onze lieveling spel ‘’Schipper mag ik over varen’’. Daarna gingen we op weg naar het huisje om prei stamppot te eten. Na het eten moest iedereen de tassen inpakken om morgen naar huis te gaan.
Dag 8 Terugreis – Zaterdag 23-10-2010
Door Daniëlle Vrolijk – Voor we het wisten was de week alweer voorbij, het was zaterdag, de dag om weer naar huis te vertrekken. Aangezien Patricia en ik de afwas moesten doen besloten we onze wekker wat eerder te zetten (om 4.40 uur !!) om alle onze tassen alvast klaar te maken. Om 5.00 uur zat iedereen weer lekker aan het ontbijt en werden de lunchpakketten klaargemaakt voor de terugreis. Zeker Stephan verwachtte dat hij zou verhongeren onderweg en besloot een hele voorraad in te slaan. Om 6 uur was het dan zover en moesten we afscheid nemen van ons geweldige huisje. Iedereen lag weer binnen no-time te slapen in de bus, waardoor de tijd lekker snel voorbij vloog. De terugreis verliep erg rustig, totdat Axel plotseling besloot midden op de snelweg een noodstop te maken. Hij zei dat die zijn pasfoto’s al had laten maken. Eline daarentegen besloot toch maar eens mooi te poseren voor de flitspaal, dus dat wordt weer een mooi plaatje. Voor we het wisten waren we alweer in Nederland, waar het weer lekker begon te regenen. Oh wat fijn om weer in Nederland te zijn. Het geluk van Michelle en Victor kon ook niet meer op, omdat ze na die hele week weer eindelijk internet hadden. Om 15.30 uur kwamen we bij SilverDome aan. De week Innsbruck was slecht begonnen met regen en veel hardlopen, maar het einde met veel schaatsen in de zon maakte alles weer goed. We hebben kortom erg genoten van ons verblijf in Innsbruck. Het was een erg leuke week, vol gevatte opmerkingen en gezelligheid.
Namens ons allemaal Eline en Lex super bedankt voor deze top week!!!!!!!
Geplaatst op: 27-10-2010 in de categorie: LB-Verslagen door: systeembeheer 
In Nederland werd de eerste wedstrijd van de KNSB-cup verreden. Rudy Koek ging in de A-divisie met de winst aan de haal. In de B-divisie werd Rosalie Huisman 7e. Maar met dit resultaat kwam zij bij de dames op de 2e plaats. Voor de uitslagen klik op: http://www.shorttrackonline.info/compresult.php?comp=515
