Maandag 4 juni 2007

Fietsers:Daan Paques, Henk Blaauwgeers, Wim Turfboer, Moniek Hakkenberg, Lennart van Vliet, Michel (), René en Kees en een groepje niet-skeeleraars van Lex: Lennart van Tol, Sonja Uitenboogaard, Guus Jansen, Jeroen Hubert en (?)

Ter ere van de verjaardag van Margreet een groepsfoto met juichende renners gemaakt, hoewel dit van slechts één enthousiasteling is vastgelegd. De anderen zien ze er wel erg vrolijk uit en konden Margreet dus op deze wijze een felicitatie mms-en. De techniek staat voor niets.

Na deze zinvolle rituelen vertrekken we naar het parkoers van Bleiswijk voor een kop over kop training. Na 100 m fietsen ontdek ik dat er een groepje junioren heeft aangehaakt. Het blijken de junioren uit de trainingsgroep van Lex te zijn die niet skeeleren en dus met ons meegaan, Verrassing!

Op het parkoers van Bleiswijk geeft Rene uitleg over de training en deelt de groep in drieën.Er moet kop over kop gereden worden, waarbij het de bedoeling is dat je elkaar snel afwisselt. Dus zodra je op kop komt hou je de benen stil en schuift, doordat de anderen je inhalen, naar achteren. Snel en voortdurend ‘draaien’ en dat met zoveel mogelijk dezelfde snelheid. Om elkaar uit de wind te houden kies je dusdanig positie achter de rijder voor je, dat je uit de wind komt te zitten. Zo ontstaat de zgn. waaier. (een soort ganzentrek, maar dan anders). Het blijft een moeilijke oefening. De verleiding is groot om bij het op kop komen te versnellen. Hierdoor krijg je een intervaltraining, wat niet de bedoeling is. Het rijden in de waaier is ook bijzonder lastig. Vaak ontstaat er een rommelig geheel waardoor je toch weer vol in de wind fietst. Het moeilijkst blijkt nog om een constante snelheid aan te houden. Met de wind in de rug wil iedereen wel lekker doorfietsen en gaat het tempo fors omhoog. Maar hou je dit ook tegen de wind in vol? Niet dus. In onze groep schommelde de snelheid tussen de 32 en 40 km/h. Dit mag allemaal de pret niet drukken, we hebben het drie ronden volgehouden. De eerlijkheid gebied te vermelden dat de een wel meer kopwerk heeft gedaan dan de ander. Bij Lennart was duidelijk te merken dat hij een familieweekend met de Hakkenbergjes achter de rug had. Die heb ik na een paar afwisselingen niet meer op kop gezien. Gewoon volhouden zou ik zeggen, dan krijg hij net zo’n (stap)conditie als de rest van de familie. Natuurlijk had ik zelf ook een zware avond, want te weinig slaap, te veel drank en te veel BBQ hakt er behoorlijk in. Maar geen krimp gegeven natuurlijk!

2007/06/04/Kees

Geplaatst op: 06-06-2007 in de categorie: ZT-Verslagen door: Bestuur