Donderdag 3 mei 2007

Fietsers: Bart v.d. Ven., Lex van Tol, Daan Paques, Nico Woldendorp, John Polman, Lennart van Vliet, Remco de Bruijn, Margreet Merbis, Moniek Hakkenberg René en Kees

Wat Bart v.d.Ven kan, kan ik natuurlijk ook en beter. Bart had op de eerste training ons aller ogen uitgestoken met zijn nieuwe ‘Bulls’. Vanavond kon ik de ogen verblinden met mijn nieuwe ‘RedBull’. Zo’n nieuwe fiets, daar krijg je wel ‘moraal’ van en dat zullen ze weten. De ruim 55 km van vanavond hebben we in veel te hoog tempo afgelegd. In het begin nog met wind mee, dus dat trap gewoon lekker, maar halverwege gaat het toch weer richting huis en krijg je de wind van voren… De les van vanavond zou moeten zijn: zet nooit iemand met een nieuwe fiets op kop! Het was maar goed dat Henk verstek heeft laten gaan!

Om 19.00 stond er een fris groepje enthousiastelingen te trappelen voor een nieuwe duurtraining. Er stond een MLSS-test (Maximum Lacate Steady State) op het programma, maar deze heb ik vervangen door een pittige duurtraining. Bart, leergierig als hij is, wilde natuurlijk weten waar deze afkorting voor staat en wat de test inhoudt. Hierover volgt binnenkort uitleg op de site. Maar voor wie niet wachten kan is veel info op www.zitvlees.nl te vinden. Zelf heb ik de test aan het begin van de week uitgevoerd en kwam tot de conclusie dat deze beter iets later in het programma uitgevoerd kan worden. Het is echt een zware test. Eerst nog wat trainen dus.

Twee nieuwe gezichten vanavond. Een voor mij echte nieuweling: Remco de Bruijn. Hij had al twee keer 60 km gefietst, voldoende voorbereid dus om met ons mee te gaan. De ander Margreet kennen we natuurlijk al jaren. Gelukkig is ze er weer en zorgt met het haar eindeloos commentaar voor de broodnodige kleur in het peloton. Hard nodig in een peloton met saaie mannen. Moedig van Margreet om na een moeilijke periode de draad weer op te pakken. Zoals altijd gaat ze er weer volop tegen aan.

De route die ik voorspelde zou via Delft, stukje Westland, achter de Uithof langs richting Ockenburg lopen. Bij Kijkduin de duinen in naar Scheveningen, hier richting Meijendel en afhankelijk van de tijd via de Wassenaarseslag terug naar huis. Het liep allemaal anders. Door een omlegging in onze route is deze beperkt gebleven tot een mooi en een saai stukje Westland. Het mooie deel liep langs ‘Het Woud’, richting de Lier. Het saaie bevond zich door Honselersdijk, Wateringen, Rijswijk. In Rijswijk afgeslagen de Lange Kleiweg op. Voor mij zeer bekend terrein. Ik heb hier jaren naast TNO gewoond en ging veelvuldig naar de wekelijkse trainingen van ‘WV de Spartaan’ kijken. Ik wilde ook wel mee rijden, maar had in die tijd geen racefiets. Een ieder zal begrijpen dat hierdoor een groot renner voor de mensheid verloren is gegaan. In ‘mijn tijd’ trainden ze nog in de Plaspoelpolder. Momenteel hebben ze een prachtig parkoers langs de Lange Kleiweg. En hoe verassend kan het gaan, Moniek draait hier haar wekelijkse trainingsrondjes en wedstrijden.

Na Delft de ons bekende route terug naar huis. Al met al een pittige tocht. De vele smalle en vaak slechte fietspaden, rotonden en stoplichten zorgden er voor dat de rijders achterin flink aan het intervallen zijn geweest.

Een paar dingen zijn me opgevallen. Onderweg is er nog altijd voldoende tijd en lucht over om bij te praten. Ik heb niemand horen klagen over de route en het tempo. Len ging na een half uur met hartslag 170 (niet de bedoeling bij een extensieve duurtraining) van kop af. En John draait een lekker verzetje.

Bart meldde nog dat hij de komende twee weken op vakantie is. Hij gaat met George en de meisjes de Limburgse bergen (en de wijnfles) weer eens flink raken. Dat belooft wat voor z’n vorm. (Kopwerk werk voor Bart dus!)

20070503/Kees

Geplaatst op: 05-05-2007 in de categorie: ZT-Verslagen door: Bestuur