Fietsers: Michael Barbier, Jan Dobbe, Gert-Jan van der Kooy, Peter Kors, Margreet Merbis, Antoon Milatz, Daan Paques, Raymond van Steenbergen, Wim Turfboer, Nico Woldendorp, Kees

Vandaag staat eigenlijk een inhaaltraining op het parkoers van wielervereniging ‘Swift’ in Leiderdorp gepland. Het eerste deel van de avond techniek- en behendigheidstraining. Het afsluitende deel een wedstrijdje op het wedstrijdparkoers van ‘Swift’. Voor deze training moet ik wat pylonen en ander oefenmateriaal meeslepen. Hiervoor pak ik mijn auto en stop fiets en spullen er in terwijl Rene de schone taak heeft om met de groep naar Leiderdorp te fietsen. Rene heeft me gemeld dat hij vanavond afwezig zal zijn, ik heb daarom een ander plan opgevat. Dit komt me later op de avond op een verwijt van Margreet te staan: ‘Ik ben toch je hulpje, ben ik niet meer goed genoeg?!’

Het wordt dus een ander plan: krachttraining op de steile heuvels van het Buitenpark. Hier aangekomen volgt een nieuwe verrassing. Alles is afgezet met linten en hekken. Waarschijnlijk omdat dit weekend een belangrijke moutainbike-wedstrijd wordt verreden. Er staat behoorlijk wat wind, een alternatief is dus snel bedacht: een krachttraining in de Vlietlanden. We kunnen een mooi rondje fietsen met het ene lange rechte stuk door de Vlietlanden wind tegen en ander lange stuk langs de Vliet met de wind fors in de rug. We rijden als groep twee aan twee waarbij steeds bij het wisselen van windrichting een nieuw koppel op kop komt. We spreken af dat de bikkels met een snelheid van 30 km/h tegen de wind in fietsen en de mietjes met de wind in de rug 35 km/h. Dit laatste blijkt voor de meeste rijders toch een stuk makkelijker vol te houden dan 30 km/h tegen de wind in. Gelukkig houdt (bijna) iedereen stand en blijft de groep mooi bij elkaar. Het laatste rondje tegenwind is voor Wim en Nico. Windje mee is voor Margreet en mij. Wim en Nico hebben het duidelijk zwaar. De snelheid daalt soms onder de 28 km/h en Nico kan af en toe een duwtje in de rug wel gebruiken. Na deze krachtinspanning mogen Margreet en ik afsluiten. Omdat we niet voor mietje versleten willen worden, kondigen we aan dat de snelheid opgevoerd zal worden tot zeker 45 km/h. Angstgehuil en hoongelach valt ons ten deel, maar we laten ons niet kennen en sleuren er nog eens flink aan. De laatste kilometer schakelen we nog een paar tandjes bij en ik zie mijn kilmeterteller naar 50 km/h oplopen. De laatste 500 meter komt Antoon er nog even vol over heen, maar gelukkig kan ik met enige inspanning nog in zijn wiel komen en de laatste 100 meter afmaken. Als ik later op mijn teller kijk zie ik dat we een maximale snelheid van 54 km/h hebben gehaald. Michael is over zijn eigen prestaties oprecht verrast en roept euforisch dat hij nog nooit zo hard over een fietspad heeft gefietst.
Ondanks dat we de hele training als groep bij elkaar hebben gereden blijkt tijdens het uitrijden langs de Vliet dat we Nico en Wim missen. We keren om en rijden naar de Kniplaan in de hoop hen daar te treffen, maar ze zijn in geen velden of wegen te bekennen. We besluiten door te rijden naar het Buitenpark in de hoop hen daar ergens te treffen. Helaas hebben we ze niet meer gezien, maar in de wetenschap dat deze volwassen fietsers in geen zeven sloten tegelijk rijden, koersen we met een gerust hart verder.
In het Buitenpark aangekomen kiezen we de steile helling aan de Stompwijkse kant als krachtig toetje. We mogen deze nog zes met een zwaar verzet bedwingen. Ik doe het één keer voor en besluit dan dat het tijd is om een paar foto’s te gaan maken, terwijl de rest z’n best doet.

Als we later we richting het clubhuis uitrijden daag ik Raymond nog wat uit met de opmerking dat hij er vermoeid uitziet. Raymond beweert met een serieus gezicht dat hij het steeds leuker begint te vinden, want het gaat eigenlijk steeds gemakkelijker. En ik geloof hem.

20080626\Kees ( c.b.hakkenberg@wanadoo.nl)

Geplaatst op: 27-06-2008 in de categorie: ZT-Verslagen door: Bestuur