Bijna iedereen heeft ze wel, voor of tijdens een wedstrijd of zelfs training moeten bepaalde zaken altijd zo gaan als de vorige keer. Vaste rituelen (tot het gekke toe) die we maar blijven vol houden.

Zo slijp ik altijd mijn schaatsen zelf voor de wedstrijd, niemand anders mag er dan meer aan komen. Behalve die keer toen mijn beschermer van mijn buis af schoot bij de laatste training voor de wedstrijd en ik vol op het beton stond. De schaats moest opnieuw gerond worden en dat kon helaas niet direct gedaan worden. Een mede landelijk rijder bij Oomssport (Martijn Storm) zou mijn schaatsen ronden, slijpen en meenemen naar de wedstrijd. Martijn is 1 van de beste slijpers/ronders die Oomssport heeft en is 1 van de weinige waar ik mijn schaatsen door durf te laten ronden.  Hij is er tevens niet de persoon naar die dit zou vergeten te doen. Top geregeld en relaxt zou je dan denken. Je hoeft ze zelf niet meer te slijpen en je tas is lichter naar de wedstrijd toe.

Hoe zeer ik erop vertrouwde dat dit goed zou gaan, dit moest en zou een slecht teken zijn!!! Zelfs toen ik (na uiteraard een “ik ben ze vergeten” grapje van Martijn) uiteindelijk de schaatsen kreeg en buiten zijn zicht compleet gecontroleerd had voelde ik me er nog steeds niet goed bij. De eerste paar rondes liepen dan ook totaal niet, het voelde anders. Uiteindelijk was dat gewoon iets doms tussen me oren, want bij het controleren had ik al lang opgemerkt dat die buizen zo scherp waren als het maar kon en dat er een mooie ronding in zat.

Zo had ik nog wel wat meer bijgeloven naast dat mijn schaatsen altijd door mijzelf geslepen moesten worden. Ik moest altijd als 1 van de eerste in de kleedkamer zitten om mijn schaatsen aan te doen bij een marathon, ik moest als een van de eerste op het ijs staan als de Zamboni eraf was, ik moest bij het verzamelen voor de start nog een keer het ijs van mijn ijzers afhalen, de veters van mijn schaatsen mochten niet gedraaid zitten en het feit dat ik bekend stond als die gek die in ronde 1 al ging aanvallen had ook wel wat te maken met bijgeloof…

Ben ik nou de enige die dit soort gekke bijgeloven heeft?! Gelukkig is al lang bewezen dat veel mensen in de sport dezelfde soort “afwijkingen” hebben en zitten er nu genoeg mensen dit stukje al ja knikkend te lezen. Zelfs als het 1 keer toch slecht gaat blijven we deze rituelen uitvoeren, want anders…

Want anders wat eigenlijk? Zou het niet beter gaan als je het een keer niet zo deed??? Tegenwoordig ben ik er een stuk relaxter in geworden. Ik verbaas mezelf soms dat ik als 1 van de laatste de kleedkamer in ga en als 1 van de laatste het ijs op stap en er rustig onder blijf. Maar mijn schaatsen zijn nog steeds altijd door mezelf geslepen…

Remco de Mik

PS => ook een column schrijven?! Laat het me even weten via redactie-ma@yvz.nl

Geplaatst op: 23-06-2013 in de categorie: Columns door: Redactie Marathon